Lwengo en de corona crisis
Lwengo and the corona crisis
En toen ging plotseling alles anders dan gepland. Grenzen werden gesloten en onze reis in april gecanceld. We moeten met z'n allen zoveel mogelijk thuis blijven en als we al naar buiten gaan moeten we 1,5 meter afstand houden. De wereld werd (wordt) beheerst door het corona virus.....
Elke dag hebben we wel even contact met één van onze contacten in Uganda. Daar gaat het met het corona virus eigenlijk best goed. President Museveni heeft een algehele lock down afgekondigd en als je je niet aan de regels houdt, wordt je zwaar gestraft. Dat lijkt te werken. We moeten er ook niet aan denken dat het virus rond zal gaan in de sloppenwijken en in ons Lwengo met zoveel kwetsbare mensen.
Dat betekent dat veel mensen niet meer aan het werk zijn. Denk aan de vele bodaboda's die er rijden, de overvolle taxibusjes en de vele mensen die langs de kant van de weg nog een beetje geld proberen te verdienen om in hun levensonderhoud te voorzien.
And then suddenly everything went different than planned. Borders were closed and our trip in April is canceled. We must all stay at home as much as possible and when we go out we have to keep a distance of 1.5 meters. The world was (is) ruled by the corona virus .....
Every day we have contact with one of our contacts in Uganda. The corona virus is actually doing quite well there. President Museveni has declared a general lock down and if you don't obey the rules, you will be severely punished. That seems to work. What to do when the virus will spread in the slums and in our Lwengo with so many vulnerable people!
That means that many people lost her jobs. Think of the many bodabodas that drive there, the overcrowded taxi vans and the many people who try to earn a little bit money on the side of the road to earn some money to live!
Ook de scholen gaan dicht, boardingkinderen naar huis.... Veel kinderen die in boarding zijn, hebben helemaal geen thuis... En thuisonderwijs via internet zoals dat hier gaat, is totaal ondenkbaar.
De problemen stapelen zich op en in april krijgen we de eerste noodoproep van Anthony dat de honger in sommige gezinnen begint toe te slaan...
We schakelen de sponsors in en meer dan 100 sponsors reageren spontaan en maken een bedrag over voor noodhulp. We halen zo ruim 7.000 euro op en Anthony, Francis en Dickson gaan op pad om bonen, maismeel, matokebananen en nog veel meer te kopen. De andere dag wordt alles uitgedeeld. Iedereen blij!
De mensen kunnen ook hun medicijnen niet meer ophalen in de stad. Anthony stelt voor het geld ook te gebruiken om medicijnen in te slaan voor het nieuwe Health Center, zodat de mensen hun medicijnen, vooral de medicatie voor HIV-besmette kinderen en volwassenen en malariatabletten, in Lwengo zelf kunnen ophalen.
The schools are also closed, boarding children go home .... Many children who are in boarding have no home at all ... And schooling via the internet is totally unthinkable.
Problems are piling up and in April we get the first emergency call from Anthony that hunger is starting to strike in some families ...
We write a mail to our sponsors and ask money for some food. More than 100 sponsors respond spontaneously and transfer an amount for emergency aid. We raise more than 7,000 euros and Anthony, Francis and Dickson set out to buy beans, corn flour, matoka bananas and much more. The other day everything is handed out. Everyone happy!
People can also no longer collect their medicines in the city. Anthony also proposes to use the money to stock up on medicines for the new Health Center, so that people can collect their medicines, especially the medicines for HIV-infected children and adults and malaria tablets, in Lwengo itself.
Langzaam maar zeker gaat het hier in Nederland wat beter, minder besmettingen, minder doden, minder ziekenhuisopnamen. Het gaat de goede kant op. De scholen gaan gedeeltelijk weer open en per 1 juni worden veel maatregelen versoepeld. En ook in Uganda mogen de examenklassen weer naar school. Langzaam maken we weer plannen om in augustus te reizen. Maar alles is zeer onzeker en dat blijkt maar weer als we op 1 juni plots te horen krijgen dat de besmettingen in Uganda toenemen en de scholen voorlopig toch dichtblijven. Ook de grensgebieden blijven in de no-go-zone...... Masaka ligt in de no-go zone, daar waar Joseph zijn backpackershotel heeft en ons huis staat, daar waar alle mensen in Lwengo op aangewezen zijn...
Het aantal sponsorkinderen is intussen opgelopen tot 205, waarvan nog ruim 30 kinderen thuis bezocht moeten worden. Dat wordt straks wel heel veel werk..
We bedenken een plan en stellen voor dat Anthony met Francis, Dickson en Edris voor ons een aantal huisbezoeken gaan doen. Ik maak de lijst en een aantal vragen en het werk kan beginnen.
Na een aantal weken krijg ik het volledige verslag van de huisbezoeken en ben ik een paar dagen druk bezig om de gegevens van de kinderen te verwerken en terug te koppelen naar de sponsorsouders. Maar dan zijn we ook weer helemaal bij. Ookal zijn we niet zelf bij de kinderen thuis geweest, de foto's en het verslag zeggen genoeg.
Leest u verder op de volgende pagina over het kerstproject.
Slowly but surely things are getting better here in the Netherlands, fewer infections, fewer deaths, fewer hospital admissions. It is going in the right direction. The schools will partially reopen and many measures will be relaxed from 1 June. And in Uganda the exam classes are also allowed to go to school again. We are slowly making plans to travel again in August. But everything is very uncertain and that shows again when we suddenly hear on 1 June that the infections in Uganda are increasing and the schools are still closed for the time being. The border areas also remain in the no-go zone ... Masaka is located in the no-go zone, where Joseph has his backpacker hotel and our house, where all people in Lwengo depend on ...
The number of sponsor children has now risen to 205, of which more than 30 children have to be visited at home. That will soon be a lot of work ...
We come up with a plan and propose that Anthony do some home visits with Francis, Dickson and Edris for us. I make the list and a few questions and the work can begin.
After a few weeks I receive the full report of the home visits and I am busy for a few days processing the data of the children and linking it back to the sponsor parents. But then we are also completely up to date. Even though we did not visit the children's home ourselves, the photos and the report say enough.
Read more about the Christmas project on the next page.